Muziek

New Beat

Halverwege de jaren 80, met pieken tussen 1987 en 1989, veroverde New Beat de muziekwereld. Aanhangers en liefhebbers dansten zich de ziel uit het lijf op het monotone bonken van het nieuwe ritme, één geworden op de dansvloer van prestigieuze danstempels, dwepend met een nieuwe goddelijkheid: de beat, de beat, de beat. Dit typisch Belgisch product ging, zoals het een echte rage betaamt, even snel ten onder als het was opgekomen. Op amper 2 jaar tijd had New Beat de dansscène veroverd, grondig veranderd, maar spijtig genoeg ook roemloos verlaten.

Hoe dan ook, het nieuwe geluid kende een vliegende start. Vanaf 1987 gaat het clubcircuit massaal voor de bijl, wereldwijd. Maar tegen 1989 was het genre zodanig uitgehold door producers die zich niet bekommerden om de kwaliteit van de muziek maar enkel uit waren op winst, dat bijna niemand zich nog langer met New Beat wilde associëren. New beat ging letterlijk ten onder aan zijn eigen succes. Door de schaamteloze commerciële uitbuiting van het genre, viel het kaf niet langer te scheiden van het koren. Sommigen spraken zelfs van ‘Nougat Beat’. Het genre stierf een stille dood.

Doe maar
  Opgericht in 1978, had door de jaren heen een wisselende samenstelling, maar de meest bekende is met Henny Vrienten op basgitaar, Ernst Jansz aan de toetsen, Jan Hendriks op gitaar en Jan Pijnenburg aan de drums. De charismatische Vrienten was er bij gekomen in 1980: samen met Jansz vormde hij een begenadigde songschrijverstandem die de ene hit aan de andere reeg. Sinds 1 dag of 2, de eerste single uit hun tweede studioalbum Skunk, bekend omwille van de roze-groene hoes, werd een bescheiden hit, net als de klassieker Nederwiet, een vrolijke ode aan in eigen land gekweekte soft drugs. Maar de definitieve doorbraak komt er in 1982 met de single Doris Day en het reggae-album Doris Day En Andere Stukken 

In november 1982 kwam Doe Maars bekendste nummer uit, De Bom, een vrolijk deuntje over de atoomdreiging. Het werd een gigantische hit, een nummer ook dat perfect de koude oorlogsfeer van de jaren 80 wist te verwoorden.

Doe Maar was inmiddels uitgegroeid tot een supergroep, met alle voor- en nadelen die daar bij horen. Het album 4us  verscheen in maart 1983 op elpee en cassette, maar ook als eerste Nederlandstalige plaat, op cd. De single Pa kwam meteen op nummer 1 binnen in de Nederlandse hitparade. De bandleden kregen het steeds moeilijker om met het groeiende succes om te gaan. De roem begon zijn onverbiddelijke tol te eisen. Tot ieders verbazing ging de groep uit elkaar in februari 1984, op hun hoogtepunt. In april van dat zelfde jaar gaf Doe Maar nog 2 afscheidsconcerten, optredens die inmiddels door zij die er bij waren verheven werden tot een schier mythische status.

Studio Brussel
Op 1 april 1983 ging de radiozender als regionale Brusselse zender van de toenmalige BRT voor het eerst de ether in. De groeiende populariteit van de lokale radio’s in de jaren 70 was de BRT-directie niet ontgaan. De nood aan een vijfde radiozender drong zich op. Maar dan wel een zender die zich zou richten op een jonger publiek en alternatieve muziekgenres zou spelen die niet aan bod kwamen op de andere kanalen van de openbare omroep. Aanvankelijk werd er enkel tijdens de spitsuren uitgezonden en waren er slechts 2 presentatoren, Paul De Wyngaert en Jan Hautekiet. De zendtijd breidde zich snel uit, net als het geografisch bereik zodat Studio Brussel in heel Vlaanderen beluisterd kon worden. Het allereerste nummer dat Studio Brussel uitzond was het inmiddels tot cultklassieker verheven Rendez Vous van Pas De Deux.

In 1987 lanceerde Studio Brussel met de Tijdloze 100 een vaste eindejaarstraditie. In 1989 komt er geen editie, maar tot op vandaag kunnen de luisteraars jaarlijks meestemmen op de 100 beste songs ooit. De reeks is nog altijd zeer populair, ook wanneer de top 6 de eerste 10 jaar bijna ongewijzigd blijft (tot en met 1997 nemen gegarandeerd Angie van The Rolling Stones of Child in time van Deep Purple de eerste twee plaatsen in). Vanaf 1988 start Studio Brussel met de alternatieve hitlijst ‘De Afrekening’, nog een schot in de roos. Ook het baanbrekende en bij de jongeren erg geliefde Leugenpaleis met Bart Peeters en Hugo Matthysen deed in dat jaar zijn intrede.